Jestem lesbijką i...

Niektórzy nazwą mnie chorą, degeneratką, obrzydliwym zbokiem, homosiem. Co ja tym ludziom zrobiłam takiego, by na mnie pluli? By oceniali co jest chorobą a co nie, bo nie jest ich normą? By nazywać mnie zboczeńcem, chociaż nie uprawiam seksu ze zwierzętami, nie oglądam chorych pornosów, nie miewam popapranych fantazji erotycznych, nie mówię ciągle o seksie, nie biegam nago po ulicach... Po prostu żyję sobie z inną kobietą.

Nie chodzę na parady, parady budzą we mnie gniew. Na parady idą jakieś indywidua, które swoje dziwaczne zachowanie tłumaczą orientacją. To tak jakby facet biegający po parku w samym płaszczu, tłumaczył, że robi tak z powodu orientacji. Nie chodzę na parady i marsze równości, bo nie chcę iść ramię w ramię z gołymi facetami w pełnym makijażu i pióropuszem w tyłku. Nie chcę się asymilować z kobietami, które wystawiają gołe cycki do publiki i piszą sobie szminką na brzuchu "jestem homo, jestem z tego dumna". Tak, oni też są homo (niestety). Są mniejszością w mniejszości. W naszym społeczeństwie jest nas  dużo- nasz czyli gejów i lesbijek. Jest nas tu znacznie więcej, niż wam się wydaje, a tylko ta nieliczna, maleńka grupa wyłazi na ulice w komicznych strojach by urządzić sobie prywatny cyrk, kółko wzajemnej adoracji, które mają oglądać osoby spoza grup, w tym my, zwykli geje i zwykłe lesbijki. Nie mam ochoty identyfikować się z tą grupą ludzi, którzy swoje dziwactwa skorelowali z orientacją i chcą to pokazać społeczeństwu. Budzą antypatię, budzą gniew, budzą odrazę, budzą niesmak, budzą śmiech. Czy gdyby ulicą poszli heteroseksualni ekshibicjoniści i erotomani z transparentami "jesteśmy tacy bo jesteśmy hetero", to inni heteroseksualiści podpisali by się pod tym? Popukali by się po czołach. Tak samo robię ja. Pukam się po czole, gdy widzę roznegliżowanego geja, który maszeruje ulicą z kolorowymi balonikami i mówi, że robi to w imię równości i tolerancji dla homoseksualizmu. Jak ci pospolici ludzie, mają uznać nas za zwykłych ludzi- którzy pracują, płacą podatki, ubierają się normalnie, spędzają tak samo czas wolny? My jesteśmy z reguły niezauważalni, nie mamy na czole wypisane "JESTEM HOMO!". Jesteśmy homo dla przyjaciół, dla rodziny, jesteśmy homo dla tych, którzy zapytają. Denerwuje mnie też twierdzenie, że my chcemy więcej praw, niż mają pary heteroseksualne. Ja nie chcę niczego więcej, nawet nie chcę połowy z tego samego. Ja chcę tylko mieć pewne prawo np do odwiedzenia partnerki na intensywnej terapii, bo prawo zezwala na to tylko rodzinie (prawnemu partnerowi). Chcę by w razie mojej śmierci, partnerka odziedziczyła po mnie mój majątek w przypadku, gdy nie zostawię testamentu. Czy ja na prawdę chcę więcej? Nie, ja chce po prostu w miarę szczęśliwie żyć i mieć prawa, które niesie ze sobą miłość i związek. Nie chcę adoptować dziecka, bo to dziecko miałoby tu przechlapane, poza tym wolałabym swoje dziecko- moje geny. Z resztą jestem kobietą, jeśli będę chciała dziecka to wybiorę się do banku nasienia. Moje święte prawo jako kobiety- mieć dziecko i niekoniecznie z partnerem, bo nie brak u nas kobiet, które mają dzieci a nie żyją z ich ojcami. Jednak nie- nie w tym kraju, bo tutaj nawet jako jego biologiczna matka, byłabym napiętnowana a ono gnębione.

Wynajmuję z partnerką mieszkanie. Nie wywiesiłam sobie w oknie tęczowej flagi, nie napisałam na drzwiach "tu mieszkają lesbijki". Czasami, gdy wyjdę na balkon swojego mieszkania razem z nią, zdarzy mi się ją przytulić. To takie odrażające? Nie mam prawa, bo to osoba tej samej płci? Nie całujemy się ostentacyjnie na ulicy, nie chodzimy nawet za rękę, bo ja akurat chodzenie za rączkę z drugą, dorosłą osobą, uważam za mocno nastoletnie. Nie biegam z nią nago, nie uprawiam seksu publicznie. Co jest odrażającego w przytuleniu drugiego człowieka? Skąd ta nienawiść? No tak, homo = goły gej z parady. Nie wiem czemu, myśli się o osobach homoseksualnych jako zbokach, które uprawiają seks w miejscach publicznych. Widzieliście takich kiedyś? Kiedykolwiek? Ja się nie natknęłam, za ta na pary mieszane, które sobie robiły "ukradkiem" dobrze w miejscach publicznych widywałam. Ach tak, zapomniałam- to przecież jest normalne i naturalne. Dla mnie takie zachowania w miejscu publicznym, bez znaczenia na orientację, nie są normalne i naturalne.

To tak na wstępie do mojego bloga. Po prostu muszę wyrzucić z siebie te myśli a blogowanie to chyba dobry sposób. Poza tym, chciałabym trochę podreperować wizerunek osób homoseksualnych, mocno zniszczony przez ludzi pokroju Grodzkiej, Biedronia i tych z parad. Oni nie starają się o nasze prawa, błaźnią się tylko i szukają ujścia dla swoich ułomności, które to ma wiele osób, każdej orientacji.